Yaşıyorum İşte

Vuruldu,
İnsanı insan yapan
Karanlıkları dahi aydınlatan,
Geceyi gündüz
Siyahı beyaz
Hayatı güzel görmeyi sağlayan yer olan,
En olmadık insanı bile çaresizliğin içine iten,
Bir bataklığa adım atmışçasına,
Çıkmaya çalışırken daha da içine çeken,
Bile bile o bataklığa sürükleyen yer olan
Kalbim vuruldu...
Bir yanıma göre birine
Diğer yanıma göre ise
Birileri tarafından...
Bataklık işte, n’aparsın.
Şu anda bile
Her düşüncede daha da batıyorum
Çıkmayı özgürlük sanırken
Her geçen saniye dünya daha da küçülüyor gözümde
Önce yerde ki papatyalar
Ardından çınar ağacının eşsiz bedeni,
Sonrasında dalları 
Ve
Gökyüzünün ta kendisi...
En sonunda karanlığa bürüneceğimi biliyorum
Ancak o zaman da
Aydınlık hayalden ibaret olacak
Farkındayım...
Ama yaşıyorum işte
Öyle ya da böyle
Çaresizliği kabullenmişçesine...

Kaan AKSOY