Saki

Yoruldum yaşamaktan
Kayboluyorum gözlerden yavaş yavaş
Michelangelo'nun tablosu gibi
Uzanıyorum ama dokunamıyorum huzura
İçimde saki, yorulmuyor doldurmaktan
Susmasın şarkılar, dinmesin gözyaşları dercesine
Tokuşan kadehlerin sesleri
Çınlıyor kulaklarımda kederle

Uslanmıyorum denemekten,
Vazgeçemiyorum çabalamaktan
Oysa ki,
Vazgeçmek gerekir bazen
Öylesine bırakıp her şeyi
Uzaklaşmak gerekir tenhalara
Kapanıp diz kapaklarına doğru
Akışına kaptırırsın gözyaşlarının...
Süzülüp terk etmesi tenini
Bir ömür gibi gelir bazen
Bitmek bilmeyen çaresizlikler gibi...