Issız bir orman...
Ufak çıtırtı sesleri ilişiyordu kulaklara
Belki bir sincap, belki bir kirpi kim bilir...
Ortada bir kül
Saatlerce yanmış cesedi...
Cesedin başında ise bir adam
Baktıkça kendisini gören
Cesetten farkı olmayan...
Etrafında birkaç çalı çırpı
Ve cebinde bir kibrit
Çabalıyor, istiyor ve deniyor
Ne kibrit alev alıyor ne çalı çırpı
Usanmadan, bıkmadan devam ediyor
Yeniden onu hissedip,
İçinin alev alabilmesi için...
Ama engel oluyordu ateşin yanmasına
Gözyaşları...
Her bir damla en başa döndürüyordu adeta
Tüm çabalarını yokmuşçasına siliyordu...
Ve en sonunda
Her şeyden vazgeçip
Kendi küllerini bıraktı ortaya
Küllerin yanına
Issızlığa...
KA
