Karanlık bir bahçede oturmuş
Yalnızlığın ezgisini dinliyorum
Çaresiz bir şekilde…
Kulaklarıma çalınan kuşların ötüşleri
Artık yerini rüzgarın asi uğultusuna bırakmış
İçimi huzursuzlukla doldurmaya başlamıştı.
Telaşlanmıştım,
Karamsarlık sarmaya başlamıştı her bir yanımı
İçimde uçuşan kelebeklerin ömrü bitmiş
Yaşamaya dair hiçbir iz kalmamıştı artık…
Tutunacak bir dal istemiştim sadece oysa ki
Tekrar bana o heyecanı, arzuyu verecek.
Bir çocuğun küçük bir oyuncağa tav oluşu kadar kolaydı
aslında her şey.
Her nasıl çocuk ile oyuncağı birbirleri ile vazgeçilmez ise
Sen ile ben de öyleyiz işte
Ne bir araya gelen ne de birbirinden kopabilen…
