Ne Eksik, Ne Fazla

Kapalı kapılar ardında
Ufak bir tıkırtıya hasret bir şekilde
Bekliyorum yollarında.
Gökten yağmur,
Gözlerimden yaş,
Ellerimden çaresizlik,
Aklımdan sen, 

Eksilmiyorsun.
Oysa ki 
Tek bir şey istiyorum...
Ellerinden tutup,
Yoldaşım olmanı istiyorum
Hayallerime dalarken...
Gör istiyorum,
Nasıl hissettiğimi,
Nasıl düşündüğümü,
Nasıl kucakladığımı 
Ve 
Nasıl öptüğümü...
Eğer göremiyorsan beni
Hayallerimde gör istiyorum
Ne eksik, ne fazla

                                                                                                                    7 Nisan 2021

Sevginin En Güzeli

Sevginin en güzeli nedir bilir misin ?
Öğrenmek istersen eğer
Durma,
Yaklaş.

Dokun göğsüme.
Hissediyor musun şimdi ?
Gitgide hızlanan,
Delicesine
Senin için atan kalbimi
Hissediyor musun ?
İşte sevginin en güzeli,
Tam olarak elinin altında duruyor şu an.
İlk olarak,
Adını ezberletti gönlüme.
Ardından o derin bakışların sahibi olan
Gözlerini ezberletti,
Senden uzak kaldığımda
En derinlerine dalıp seni konuşabilmem için...
Ellerini ezberletti,
Avuçlarımın arasına aldığımda
Bir buse kondurabilmem için...
Kokunu ezberletti,
Her nefes aldığımda
Derin bir oh çekebilmem için...
Ve
Gülüşünü ezberletti,
En güzel sevginin
Neden bu kalpte yaşadığını unutamamam için...

Mart 2022

İmkansız

Salıyı çarşambaya bağlayan geceydi
Beni sana bağlayan gece...
Gülüşünü en derinlerde hissederken,
Bakışını kalbimde ağırlarken
Gözlerimi sana adadım her saniye...
Hislerim, yalnızlığı terkederken
Kavuşuyordu mutluluğa duygularım...
Hayallerimde yaşarken,
Gerçekliğimde buluyordum seni.
Gökyüzünde yıldızlara bakarken,
Yalnızca sen oluyordun gülüşüyle parlayan.
Tabelalar çıkmaz sokakları gösteriyorken,
Rehberim oluyordun yollarıma.
Benliğimi arıyorken kapalı kapılar ardında,
Sen açıyordun kapımı o gülüşünle.
Ve
Fark ettim ki
Kitaplarda aşkın tanımını arıyorken,
Sen çıkıyordun karşıma...

27 Temmuz 2021

Adını Sen Koy

Yoruldum

Ağlamak dahi gelmiyor içimden...

Donuk bakışlar kelepçe olmuş gözlerime

Son nefesini vermeye yakın dudak kenarlarım

Yazın ortasında kar tanelerini izlemek gibi, anlamsız...

Öyle bir kabusun ortasındayım ki

Uyanmak dahi gelmiyor içimden

Kabullenilmiş bir çaresizlik işte

Sürüsünü kaybetmiş ördek misali

Bekliyorum,

Kabustan uyandıracak o sesi

Işığın sesini...

Saki

Yoruldum yaşamaktan
Kayboluyorum gözlerden yavaş yavaş
Michelangelo'nun tablosu gibi
Uzanıyorum ama dokunamıyorum huzura
İçimde saki, yorulmuyor doldurmaktan
Susmasın şarkılar, dinmesin gözyaşları dercesine
Tokuşan kadehlerin sesleri
Çınlıyor kulaklarımda kederle

Uslanmıyorum denemekten,
Vazgeçemiyorum çabalamaktan
Oysa ki,
Vazgeçmek gerekir bazen
Öylesine bırakıp her şeyi
Uzaklaşmak gerekir tenhalara
Kapanıp diz kapaklarına doğru
Akışına kaptırırsın gözyaşlarının...
Süzülüp terk etmesi tenini
Bir ömür gibi gelir bazen
Bitmek bilmeyen çaresizlikler gibi...

Bir Balıkçı

Yoruldum, hissediyorum
Kendimi bir çıkmaza giderken görüyorum
En acısı da engel olamıyorum bu duruma
Kafamın içinde sürekli bir bağrış, bir gürültü
Hep bir ağızdan çıkan yüksek sesler
Ve aralarında bitap düşmüş ben…
Kaybolmak, kimi zaman ise saklanmak istiyorum
Belki bir koltuğun kenarına
Belki de bir perdenin arkasına…
Eğer uzaklarda kaybolursam,
Bir daha benliğimi bulamamaktan korkuyorum.
Eğer karanlığa saklanırsam,
Beni bulamamalarından korkuyorum…
Çaresizim işte
Ne yapacağını bilemeyen bir balıkçı gibiyim
Hırçın dalgaların gürültüsüne esir olmuş,
Mavinin dinginliğine hasret bir balıkçı…

Kaan AKSOY

Sen Olsan

Tam da şu anda

Yanı başımda

Kalbime dokunup,

Gülüşüne tekrardan aşık olsam.

Gözlerine bakıp,

Özgürlüğüme kavuşsam.

Saçlarını okşayıp,

Sen gökyüzünü izlesen

Ben de seni...

Ah tam da şu anda

Gerçek olsan.

Hayallerimden çıkıp

Hayatıma başrol olsan.

Ve tam da şu anda

Ellerime dokunan

Keşke sen olsan.

                                               Kaan AKSOY

                                                                        21.01.2021

Küsüyorum

Kapanmış yollarımda beliriyorken benliğim
Kaybolmuş ümitlerimi arıyor bedenim
Bir ışık beklerken gözlerim
Susuyor aniden kelimelerim
Tanıyamıyorken kendimi
Dinlerken buluyorum sesimi
Her gün duymak yerine içimi
Artık istiyorum senin sesini
Gün geçtikçe küsüyorum hayata
Bakıyorum çiseleyen yağmura
Düşüyor her damla suratıma
Gözyaşım yetişiyor imdadıma 

Saniyeler

İnanır mısın,
Farklıyım seninle...
Var olurken, düşünürken ve hissederken
Bambaşkasın gönlümde, güzelliğinle...
Özlem duyuyorken bazı şeylere,
Asıl özlemimin sen olduğunu hissettirdin bana
Benliğinle...
Hayal kurmak isteriz değil mi ?
Çoğu gece hayallerle uyumayı,
Gerçekleşeceğini görebilme umudu ile uykuya dalmayı...
Ben senin hayalinde dalıyorum uykularıma...
Hayatımın her saniyesini sana adıyorum
Bir an olsun pişmanlık duymadan...
Hani derler ya hayaller,
Kalbimizden geçen gerçeklerdir
Ama
Ulaşılması çoğu zaman zordur diye.
İşte ben bu zorluğu sevmenin farklılığını seviyorum seninle...
Hayalini kuruyorum her saniyemizin
Ve
Saniyelerin getirdiği dakikaları, saatleri...
Kimine dakikalar yetmez, kimisine saatler.
Oysa bana bir saniye bile bir hediye gibi...
Açmak için sabırsızlanacağım cinsten.

Kaan AKSOY

Gözlerin Işığı

Sessizliğin kalbimde ki hışırtıları
Uyandırdı bedenimi uykusundan
Kamaştıran güzelliği
Bertaraf etti benliğimi aldırmadan
Çınar ağacında ki kuşların ötüşleri
Ezgisi oldu hislerimin çaktırmadan
Ve
Gözlerinde ki sevginin ışığı
Yeşertti tüm duygularımı soldurmadan...

Altın Kadeh

Bir umuttur işte yaşamak...

Hayallerine sarılıp uyuduğun gecelerin,

Uyanmak istemediğin rüyalarında dahi

Elinde altın kadeh ile öylece beklemektir...

Düş'ünle Yaşıyorum

Meşe ağacına dayanmış,
Doğanın resitaline şahit oluyorum.
Kuşların cilvelerini dinliyor,
Midillilerin koşuşturmasını,
Yaprakların dansını ve 
Gök mavinin resmini izliyorum.
Yavaaş yavaş dalıyorum... düşüncelere doğru
Gözlerimi kapıyorum ve
Seni yaşıyorum düşlerimde...
Kalbimdeki seni ilan ediyorum gök maviye
Artık kuşların dilinde senin şarkıların çalıyor
Bir orkestra havasında icra ediyorlar parçalarını
Şefleri ise
Bizzat ben...
Yaprakların yanına bizi çiziyorum
Elim belinde, gözlerim gözlerinde
Süzülüyoruz gökyüzünde
Narin bir yaprak edasıyla.
Fakat
Çok da geçmeden
Açılıyor tekrar gözlerim,
Bir daha bürünüyor bedenim sıradanlığa.
Ellerim boş, gözlerim yalnız
Kalbim ise sensiz...

Kaan AKSOY

Gökkuşağı

Geçen her gün 
Tanıyamaz oldum kendimi...
Kaybolmuş benliğim için
Kendimi arıyorum günlerdir.
Ne bir ses ne bir ışık
Konuşmaya çalışıyorum ancak
Nafile...
Küsmüş bir çocuk gibi
Köşeye çekilmiş
Sessizliğin kadehi olmuş ruhum.
Kaybolmaya yüz tutmuş
Karanlığa mahkum gecelerin
Vazgeçilmezi olmuş bedenim...
Korkunun bulutları üstüne çökmüş
Geçen her saniye
Su değmiş bir kar tanesi gibi
Yok olmaktan korkmuş
Bir çocuğa dönüşmüş benliğim...
Biliyorum,
Gökyüzünden süzülen yağmurun sesi
Ve
Siyahı beyaza döndüren güneşin ışığı ile 
Uyanacağım...
Köşeye sıkışmış benliğimden kurtulup
Her biri diğerinden özel olan
Mavisinden sarısına
Yeşilinden kırmızısına
Gökkuşağını armağan edeceğim kendime...
Elini tutup,
Henüz yaşanmamış olan
En güzel günlere yürüyeceğim.
Bir parça umut olan, gökkuşağım ile...

Kaan AKSOY